Po obiecująco brzmiącym tytule filmu ’Kształt wody’ ( o trailerze  pisałam jakiś czas temu), sam film okazał się zupełnie innym, niż mogłabym się spodziewać, ale może to dlatego, że trudno jest , nawet utalentowanemu reżyserowi zrobić bardziej intrygujący film, od tego, który już się nim okazał wcześniej, a takim był, w moim odczuciu  ’Labirynt Fauna’. Poza tym  nie gustuję w perwersji, nawet jeśli chce być usprawiedliwiana 'sztuką’.

Natomiast z dużym zainteresowaniem obejrzałam film pt.: ’Pomniejszenie’ ( Downsizing), który okazał się całkiem zaskakujący.
Przeszukując internet, natknęłam się na dość skrajne opinie o tym filmie, jedni twierdzą, że to film genialny, inni, że wręcz przeciwnie, że zbyt pogmatwany  wątkowo, z niewykorzystanym potencjałem. (Ocena może zależeć od oczekiwań indywidualnych).

Moje spojrzenie na filmy jest  nieco inne, niż standardowe, bo z racji zainteresowań, poszukiwacza  – badacze, tropiącego ukryte treści i przesłania, zwracam uwagę na takie  rzeczy, czy to w dialogach, czy w scenografii, (która w w/w filmie  też zasługuje na uwagę), na które prawdopodobnie nie zwróci uwagi każdy widz.

Takim uniwersalnym przesłaniem, które w moim odczuciu udało się w tym filmie dobrze i chwilami nawet przejmująco przedstawić, to ukazanie, jak trudne do zniesienia mogą być konsekwencje nieodwracalnych w skutkach decyzji życiowych, podjętych   ułudą obietnic, (albo brakiem wyobraźni, lub wystarczających informacji), które wydają się w danej sytuacji ’zmianą na lepsze’, a wszystko przy akompaniamencie realizowania szlachetnych celów, takich, jak na przykład: ’ratowanie planety’.

Tak się składa, że z takimi 'obietnicami.  zawsze związana jest jakaś ’cena do zapłacenia’, ( i tak też bywa w prawdziwym życiu, gdzie określenie 'mniej znaczy więcej’, zdaje egzamin tylko w modzie).
Okazuje się też, że gdy dla jednych obietnica zamieszkania w Leisurelandzie to spełnienie marzeń o rajskim życiu,  inni znajdą się tam  za karę..

Jest takie powiedzenie: ’Jeśli coś wydaje się zbyt piękne, aby było prawdziwe, to znaczy, że najprawdopodobniej jest zbyt piękne, aby było prawdziwe’ i to motto  powinno  dźwięczeć w uszach jak dzwonek ostrzegawczy wtedy, gdy ktoś obiecuje  ’coś lepszego’, ’ coś wyjątkowego’, nie informując przy tym, o  tym wszystkim, o czym gdyby było wiadomo, to nigdy byśmy  się nie zdecydowali  na  ’podróż bez odwrotu’.

Oto zajawka w/w filmu, który polecam:
https://www.youtube.com/watch?v=-VNFcOYu7qM
Dygresja podsumowująca:
Temat  pomniejszania ludzi był już podejmowany przez kinematografię, w kilku filmach z gatunku science fiction, ( nie zapominajmy przy tym, że Hollywood pokazuje nam  czasami jako fikcję coś, co za jakiś czas okazuje się mieć miejsce w prawdziwym życiu, na przykład klonowanie; – w tym temacie polecam film ’Wyspa’* , reż. Michael Bay). Pamiętajmy też, że to, co się dzieje w prawdziwym życiu może przerastać naszą wyobraźnię i jawić się niczym bajka, ale tak się dzieje nie dlatego, że coś, co  nas  zaskakuje musi być bajką, bo brzmi dla nas tak nieprawdopodobnie, ale dlatego, że mamy okrojony dostęp do informacji.( W części drugiej tematu przewodniego, zaprezentuję materiał omawiający znaleziska archeologiczne, które stanowią dla świata naukowego zagadkę i dotychczas nie były upubliczniane ma szeroką skalę).

* Inne filmy o podobnej tematyce:
’Człowiek, który się nieprawdopodobnie zmniejsza’, reż. Jack Arnold 1957,
Interkosmos (1987), reż.  Joe Dante.
Kochanie, zmniejszyłem dzieciaki (1989), reż. Joe Johnston
Pożyczalscy (1997)

Podróże Gullivera Jonathan Swift

c.d.n