.. – można oszukać oczy, można oszukać zmysły, ale tej jednej  się nie da oszukać, bo zawsze bezbłędnie rozpozna kierunek: góra- dół. To oczywiście głowa, która  w naturalny sposób – tam, gdzie nie ma stanu nieważkości – rozpozna kierunek i będzie się tak układać, aby przybrać położenie dla niej najbardziej naturalne, takie gdy osoba znajduje się na gruncie. Na filmie, na który zapraszam, zostają zaprezentowane przykłady, jak w naturalny sposób wygląda ułożenie głowy, do którego ona samoistnie dąży, podczas przybierania różnych pozycji, przy wykonywaniu ćwiczeń kaskaderskich.

Dlaczego  to jest tak istotne, aby zwrócić na ten naturalny  odruch? Bo gdy mamy okazję obserwować pozycję osób, które pokazywane są nam jako znajdujące się w stanie nieważkości, na stacji ISS, to jeśli już wiemy, do jakiej pozycji, w naturalny sposób będzie dążyć głowa, gdy ROZPOZNAJE KIERUNEK GÓRA-DÓŁ, podczas gdy ciało w tym czasie przybiera różne pozycje, zauważymy, że jeśli tak się dzieje, to osoby te nie znajdują się w rzeczywistym stanie nieważkości, i że widzowie są oszukiwani,  w taki sposób, w jaki robi się to przy kręceniu filmów i różnych scen kaskaderskich, przy użyciu uprzęży i możliwości podkładania obrazów, gdy sceny są kręcone w studio, na specjalnym tle.

Autor poniższego filmu, oglądając transmisję z ISS 'na żywo’, zauważył, że takie ułożenie głów, u astronautów jest dziwne i nie ma żadnego sensu, gdyby te ujęcia były robione w rzeczywistym stanie nieważkości. Zaczął się zastanawiać; dlaczego skoro, jak sami twierdzą, nie mają oni ’ żadnych sensacji związanych z kierunkami, góra-dół, to ich  pozycja ciągle dąży do ustawienia głowy w taki sposób, jakby znajdowali się na gruncie, gdzie te kierunki są odczuwalne. Nie ma żadnego innego innego powodu, aby to miało miejsce,  oprócz jednego, że te zdjęcia są wykonane na ziemi, tak, jak to się robi w filmach, używając do tego  hollywoodzkich gadżetów typu uprzęże i liny.

Zobaczmy teraz jak to wygląda:

To, co widać ( w materiale filmowym), a co jest dowodem na to, gdzie i jak są kręcone poszczególne  sceny, jest  niedostrzegalne, aż do momentu, gdy przyjrzymy się bliżej jak to działa.
Przykładowo są pokazane sceny z filmu kaskaderskiego i z filmu Gravity (grawitacja).
Osoby filmowane jako będące na ISS , mają widoczne części uprzęży.
Zobaczymy też urywek scen, gdy aktorzy trzymają pozycję prawie równoległą, albo 'astronautów’ głową w dół, jednakże jest im trudno zbyt długo utrzymać taka niewygodną pozycję, więc starają się ją zmienić, by ominąć napięcie mięśni szyi i doprowadzić do normalnego krążenia krwi w głowie, bo głowa zna prawidłowy dla niej kierunek.

Wiemy, że gdyby te zdjęcia były naprawdę kręcone 'w kosmosie’, to głowa nie powinna byłaby mieć tych problemów, bo 'w kosmosie’ nie powinno być ani góry ani dołu.

W scenie poniżej, pani wypowiada kwestię, że nie odczuwa żadnych sensacji w głowie, które by jej sygnalizowały, że jest 'do góry nogami’:

– ale zobaczmy teraz, jak ukierunkowują głowę ludzie wiszący na uprzężach na ziemi:

Oto sceny z uprzężą:

– podobnie to wygląda w czasie kręcenia scen filmowych:

Taka pozycja jest wykonalna, ale niezbyt komfortowa.

Jak to zobaczymy w scenie poniżej, aktor/ kaskader, przez chwilę utrzyma podobną pozycję, ale w kolejnej scenie układa głowę w bardziej dla niej komfortowy sposób.

 

Tu będzie to widać jeszcze lepiej:

W kolejnych scenach z ćwiczeń i filmowych zobaczymy dokładnie ten sam sposób ułożenia głów, a w poniżej scenie Autor filmu konkluduje, że to właśnie po ułożeniu głowy poznajemy , gdzie jest jest góra , a gdzie dół, bo głowa dąży do naturalnej dla niej pozycji.

Pamiętając o tym, co właśnie zobaczyliśmy na przykładach, przypatrzmy się  pozostałemu materiałowi filmowemu, który jak Autor ma nadzieję, będzie skłaniał do konkretnych wniosków.

https://www.youtube.com/watch?v=FIMf5fgUU_4