* (tymczasowo).

Biblia zawiera słowo parousia w pismach greckich, gdy jest mowa o ‘drugim przyjściu Jezusa na obłoki z Jego aniołami’;

Słowo parousia , w Grecji było używane, odnośnie przybycia generała zdobywcy, imperatora, lub wysoko stojącej persony, w oficjalnej hierarchii miasta. To słowo uwzględnia takie przybycie, w jakiejś rozciągłości czasowej.

W antycznym świecie to słowo sugeruje, że król, generał, lub wysokiej rangi oficjel, który przybył, mógł przebywać ze swymi zastępami i orszakiem, poza goszczącym miastem.

Mieszkańcy takiego miasta otwierali bramy miasta, i wychodzili na zewnątrz, aby powitać gościa, a następnie eskortowali go do swojego miasta.

Zwykle jest tak, że gdy jest mowa o drugim przyjściu Jezusa (parousia) , to pojawia się wtedy wyobrażenie tego przyjścia, jako jedno wydarzenie, że Pan Jezus ukazuje się na chmurach ten jeden raz.
Tymczasem słowo parousia , odnosi się do dłuższego pobytu, i rozciągniętej w czasie, obecności.

Dlatego wizja armii i żołnierzy, z roku 66AD, wspomniana przez wymienione źródła historyczne, była relacjonowana aż do roku 70AD , gdy świątynia została zburzona, a także został pojmany lider zelotów Jan Gischala.

Tak więc drugie przyjście Jezusa parousia miało miejsce pomiędzy 66-70 AD, podczas pierwszej żydowsko-rzymskiej wojny.

1 Tes. 4:15-17
15. A to wam mówimy na podstawie Słowa Pana, że my, którzy pozostaniemy przy życiu aż do przyjścia Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy zasnęli.
16. Gdyż sam Pan na dany rozkaz, na głos archanioła i trąby Bożej zstąpi z nieba; wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie,
17. Potem my, którzy pozostaniemy przy życiu, razem z nimi porwani będziemy w obłokach w powietrze, na spotkanie Pana; i tak zawsze będziemy z Panem.

W roku 66AD, tuz po tym, jak rozpoczęło się żydowskie powstanie, i krótko po tym, gdy obserwowano żołnierzy i ogniste rydwany w chmurach, cezar Neron, był w Grecji podczas budowy kanału korynckiego. W tamtym czasie, były widziane masowe zmartwychwstania/ porwania na obłoki, tych, którzy umarli, (zasnęli), w Chrystusie.

Odnośnie budowy tego kanału, Cassius Dio napisał:‘ Kiedy pierwsi robotnicy dotknęli gleby, trysnęła z niej krew, rozległy się jęki i ryczenie, i ukazało się wiele fantomów (duchów). Neron sam chwycił motykę, i przerzucił nią sporą ilość ziemi, czym zmusił resztę do naśladowania go.‘(Cassius Dio, Roman History 63,16)

Swetoniusz opisując to samo wydarzenie, zauważył, że gdy Neron wbił się w glebę, dał się słyszeć głos trąby.(Suetonius, :Lives of the Twelve Ceasars. 6;19)

To, że trąba była słyszana, podczas momentu zmartwychwstania umarłych, jest jasnym wypełnieniem 1 Kor. 15:52. W jednej chwili, w oka mgnieniu, na odgłos trąby ostatecznej; bo trąba zabrzmi i umarli wzbudzeni zostaną jako nie skażeni, a my zostaniemy przemienieni.

Zarówno drugie przyjście Chrystusa, jak i zmartwychwstanie, zostało historycznie zauważone i zanotowane, a rozpoczęło się podczas rewolty żydowskiej w latach 66AD.

c.d.n.